Czym są zaburzenia psychosomatyczne?
Zaburzenia psychosomatyczne są grupą zaburzeń psychicznych występujących u około 30 % dzieci w wieku przedszkolnym, wczesnoszkolnym i szkolnym, znacznie częściej dotyczy dziewczynek niż chłopców. Przyczyny zaburzeń psychosomatycznych mogą być różne najczęściej mówi się o silnej podatności na stres (jest ona uwarunkowana genetycznie), słabej odporność psychicznej dziecka (odporności psychicznej dziecko powinno uczyć się od rodziców i nauczycieli) oraz nadopiekuńczości rodziców. Napotykane przez dziecko trudności psychiczne przekraczają jego możliwości adaptacyjne i przejawiają się w postaci objawów fizycznych.
Po czym poznać, że dziecko ma zaburzenia psychosomatyczne?
Każde dziecko ma inny poziom odporności psychicznej. Kłopoty u dziecka zaczynają się kiedy jego poziom odporności na stres jest zbyt niski i konsekwencje tego negatywnie wpływają na funkcjonowanie społeczno-edukacyjne oraz powodują cierpienie dziecka. Najczęściej zgłaszane objay przez małe dzieci to wszelkiego rodzaju bóle (głowy, brzucha itd.) lub ból którego dziecko nie potrafi zlokalizować. U starszych dzieci i młodzieży objawy są bardziej różnorodne m.in.: nadmierne pocenie się, drętwienia kończyn górnych i dolnych, osłabienie, trudności z połykaniem, różnego rodzaju bóle, kaszel. Dolegliwości fizyczne są przez pacjenta komunikowane jednak badania medyczne ich nie potwierdzają. Nieumiejętność poradzenia sobie z wyżej opisanymi trudnościami powoduje, że dziecko jest bezradne a to z kolei bardzo negatywnie wpływa na różne sfery psychiki dziecka.
Co zrobić jeśli dziecko ma zaburzenia psychosomatyczne?
Jeśli twoje dziecko przejawia opisane powyżej objawy nie zwlekaj i zgłoś się na diagnozę psychologiczną dziecka do psychologa dzieci i młodzieży. Szybka diagnoza zaburzeń psychosomatycznych pozwala na dopasowanie odpowiedniej formy interwencji, szybką interwencję psychologiczną oraz zminimalizowanie wtórnych kosztów, które może ponosić dziecko cierpiące na zaburzenie psychosomatyczne np.: częste nieobecności w szkole przez to trudności edukacyjne, duże koszta czasowe i finansowe badań diagnostycznych. Czynnikiem ryzyka w zaburzeniach psychosomatycznych jest niski wskaźnik w skali odporności psychicznej u dziecka. Postaraj się o pisemną opinię z zaleceniami dla szkoły od psychologa dziecięcego. Diagnoza psychologiczna powinna być poprzedzona diagnostyką medyczną, aby wykluczyć bądź potwierdzić chory fizyczne.
Jak leczy się zaburzenia psychosomatyczne u dzieci i młodzieży?
Pierwsza powinna być pełna diagnostyka medyczna, żeby wykluczyć prawdziwe istnienie bądź wykluczenie choroby fizycznej, której objawy przejawia dziecko. Do podstawowych form leczenia zaburzeń psychosomatycznych należą: psychoedukacja rodziców i nauczycieli, terapia behawioralna oraz trening eeg-biofeedback. Terapia psychologiczna ma na celu zaopatrzeć dziecko w umiejętność radzenia sobie ze stresem w sytuacjach trudnych, natomiast trening eeg-biofeedback bazuje na monitorowaniu i modyfikowaniu urządzeniem aktywności fal mózgowych odpowiedzialnych za kontrolę emocjonalno-mięśniową a także umiejętność radzenia sobie ze stresem.
Czego nie robić jeśli dziecko ma zaburzenia psychosomatyczne?
Nie należy zwlekać z diagnozą zaburzenia obsesyjno-kompulsywnego ponieważ im dłużej dziecko będzie ponosić konsekwencje trudności związanych z tym zaburzeniem tym większe ryzyko negatywnych konsekwencji np. niepowodzenia edukacyjne i międzyrówieśnicze a także emocjonalne.
