Czym są zaburzenia odżywiania u dzieci i młodzieży (anoreksja i bulimia)?
Zaburzenia odżywiania są zaburzeniami psychicznymi charakteryzującymi się zaburzeniem łaknienia. Najbardziej znane to anoreksja i bulimia. Niemowlęta, dzieci i młodzież także mogą cierpieć na to zaburzenie. Statystyki pokazują, że różnego typu zaburzenia odżywiania diagnozuje się u około 5 % dzieci, dziewczynki chorują znacznie częściej niż chłopcy. Najczęściej chorują osoby pomiędzy 14 a 15 r.ż. Zaburzenia odżywiania pojawiają się częściej pojawiają się śród ludzi gdzie preferuje się szczupłą sylwetkę (modelki, gimnastyka, aktorzy) Przyczyny tego zaburzenia nie są do końca poznane najczęściej wymieniane z nich to: czynniki genetyczne, biologiczne, środowiskowe (np.: dysfunkcje rodzinne), oraz psychologiczne (np.:predyspozycje osobowościowe).
Po czym poznać, że dziecko ma zaburzenia odżywiania (anoreksja i bulimia) ?
Każde dziecko ma indywidualne zapotrzebowanie na pokarm jednak ale musi jeść żeby przeżyć. Kłopoty zaczynają się, kiedy dziecko przez przejawiane deficyty psychiczne ma nieprawidłowe łaknienie a to wpływa negatywnie na ogólne funkcjonowanie osoby. Anoreksja jest zaburzeniem polegającym na celowej utracie wagi wywołanej przez osobę. Osoby z anoreksją mają zaburzony obraz swojego ciała (uważają że są otyłe) i bardzo obawiają się, że ich waga się zwiększy (nawet jeśli obiektywnie znaczną mają niedowagę). Nadmiernie ograniczają przyjmowanie pokarmów, pomimo informacji z otoczenia, że są zbyt chude a wyniki badań medycznych to potwierdzają. U nastoletnich osób cierpiących na anoreksję występuje także zanik miesiączki. Bulimia (żarłoczność psychiczna) natomiast charakteryzuje się objadaniem (pomimo świadomości utraty kontroli nad spożywaniem pokarmów) po którym osoba stara się to zrekompensować w różny sposób (wymiotuje, używa środków przeczyszczających, stosuje nadmierne ćwiczenia fizyczne).
Co zrobić jeśli dziecko ma anoreksję lub bulimię?
Jeśli twoje dziecko przejawia opisane powyżej objawy nie zwlekaj i zgłoś się na diagnozę psychologiczną dziecka do psychologa dzieci i młodzieży. Szybka diagnoza zaburzeń emocjonalnych pozwala na dopasowanie odpowiedniej formy interwencji, szybką interwencję psychologiczną oraz zminimalizowanie wtórnych kosztów, które może ponosić dziecko cierpiące na zaburzenia odżywiania np.: depresja, samouszkodzenia, zaburzona gospodarka hormonalna, niska samoocena, choroby gastrologiczne, zmęczenie, odwodnienie, zaparcia, bóle głowy, uszkodzenia szkliwa zębów, awitaminoza. Czynnikiem ryzyka wystąpienia zaburzeń odżywiania u dzieci i młodzieży są: niska samoocena, patologie w rodzinie, życie w kulturze gdzie preferuje się szczupłe osoby. Postaraj się o pisemną opinię z zaleceniami dla szkoły od psychologa dzieci i młodzieży.
Jak leczy się anoreksję i bulimię u dzieci i młodzieży?
Do podstawowych form leczenia zaburzeń odżywiania należą: terapia poznawczo-behawioralna, terapia rodzinna, psychoedukacja rodziców i nauczycieli i farmakoterapia. Farmakoterapię-stosuje się przy silnych objawach zaburzeń emocjonalnych (zagrażających życiu lub zdrowiu dziecka) - ma ona na celu szybkie opanowanie przez dziecko objawów, nie leczy objawów a symptomy mogą powrócić po odstawieniu leków i potrzebna jest interwencja psychologiczno-społeczna. Konieczna jest psychoedukacja rodziców i nauczycieli, aby nauczyli się postępować z dzieckiem cierpiącym na omawiane zaburzenie, prawidłowo odróżniali objawy zaburzeń odżywiania od standardowego funkcjonowania dziecka i potrafili stworzyć optymalną ścieżkę rozwoju. Terapia psychologiczna ma na celu zaopatrzeć dziecko w umiejętność radzenia sobie ze swoimi emocjami oraz myślami automatycznymi mogącymi powodować destrukcyjne nawyki.
Czego nie robić jeśli dziecko ma zaburzenia anoreksję lub bulimię?
Nie należy zwlekać z diagnozą zaburzeń odżywiania ponieważ im bardziej zaawansowany stan choroby tym mniejsze szanse na wyzdrowienie.
