Czym są tiki u dzieci i młodzieży?
Tiki u dzieci i młodzieży to objaw najczęściej o podłożu psychicznym i najczęściej w tej grupie wiekowej występuje. Zarówno dziewczynki jak i chłopcy mogą przejawiać tiki jednak chłopcy chorują trzy razy częściej. Osoby z tym zaburzeniem często równocześnie chorują na zaburzenia depresyjne i społeczne zaburzenie lękowe. Stres najczęściej wyzwala i potęguje tiki.
Po czym poznać, że dziecko ma tiki?
Dziecko, które cierpi na tiki przejawia szybkie mimowolne i powtarzające skurcze mięśni. Najczęstsze z tików to: chrząkanie, mruganie oczami, kaszlenie, marszczenie czoła, drganie ust, sapanie, szybkie ruchy głową. Tiki najczęściej u małych dzieci oraz u młodzieży pomiędzy12 a 15 r.ż. Często tiki ustępują same jednak u pewnej grupy osób pozostają do końca życia. Stres wyzwala oraz nasila omawiane ruchy mimowolne. Funkcjonowanie społeczne i edukacyjne osób z tikami jest znacznie utrudnione.
Co zrobić jeśli dziecko ma tiki?
Jeśli twoje dziecko przejawia opisane powyżej objawy nie zwlekaj i zgłoś się na diagnozę psychologiczną dziecka do psychologa dzieci i młodzieży. Szybka diagnoza tików pozwala na dopasowanie odpowiedniej formy interwencji, szybką interwencję psychologiczną oraz zminimalizowanie wtórnych kosztów, które może ponosić dziecko cierpiące na tiki np.: lęk społeczny, niechodzenie do szkoły, niska samoocena, wszelkiego rodzaju bóle mięśniowe Czynnikiem ryzyka wystąpienia powikłań zaburzeń lękowych jest niska odporność psychiczna dziecka oraz występowanie tików w rodzinie.
Jak leczy się tiki?
Do podstawowych form leczenia zaburzeń tików u dzieci i młodzieży należy: terapia behawioralna, trening eeg-biofeedback i farmakoterapia. Farmakoterapię stosuje się przy silnych objawach tików-ma ona na celu szybkie opanowanie przez dziecko objawów. Terapia psychologiczna ma na celu zaopatrzyć dziecko w umiejętność wypracowywania strategii radzenia sobie ze stresem oraz odpowiednich nawyków i powstrzymywania odruchów niekontrolowanych natomiast trening eeg-biofeedback bazuje na monitorowaniu i modyfikowaniu urządzeniem aktywności fal mózgowych odpowiedzialnych za kontrolę emocjonalno-mięśniową.
Czego nie robić jeśli dziecko ma tiki?
Nie należy zwlekać z diagnozą tików ponieważ im dłużej dziecko będzie ponosić konsekwencje trudności związane z tym zaburzeniem tym większe ryzyko negatywnych konsekwencji np. niepowodzenia edukacyjne, niepowodzenia międzyrówieśnicze, lęk społeczny. Nie należy także zwracać na uwagi na tiki ponieważ zwiększa to prawdopodobieństwo wystąpienia stresu a stres wtórnie nasila tiki.
