Jak pracuje psycholog dziecięcy Wrocław?
Zobacz moje metody
Proces terapeutyczny w 4 krokach
1
WYWIAD Z RODZICAMI
Pierwszym krokiem w procesie diagnostyczno-terapeutycznym jest szczegółowy wywiad z rodzicami bądź opiekunami prawnymi. Pytania psychologa będą dotyczyć aspektów biologicznych (np. ogólny poziom pobudzenia, styl odżywania się, choroby przewlekłe, charakterystyka snu), społecznych (np. charakterystyka środowiska domowego i szkolnego/przedszkolnego, charakterystyka środowiska kulturowego) oraz psychologicznych (np. zainteresowania, styl bycia). Jako, że dziecko jest częścią systemu rodzinnego nie można badać jego rozwoju psychicznego w oderwaniu od niego. Przed wizytą należy przygotować (i wziąć ze sobą na diagnozę psychologiczną) wszystkie dokumenty medyczno-psychologiczne jeśli takowe istnieją. Należy także przygotować wszystkie kwestie do omówienia, aby wykorzystać czas na 100% .Niekiedy dopełnieniem wywiadu psychologicznego z rodzicami jest rozmowa np. telefoniczna z nauczycielami. Wywiad z rodzicami obywa się bez obecności dziecka
2
DIAGNOZA DZIECKA
Drugi krok to szczegółowa diagnoza psychologiczna dziecka. W zależności od wieku i poziomu rozwoju metody diagnozy psychologicznej dzieci różnią się. Diagnoza psychologiczna niemowlaków to głównie obserwacja i badanie funkcji ruchowych a także funkcjonowania emocjonalnego. U starszych dzieci poza obserwacją (w gabinecie, przedszkolu) rozmawia się dzieckiem-poziom rozmowy jest dopasowany do wieku i płci a także specyfiki kulturowej pacjenta, rozmowa przebiega w przyjaznej atmosferze, niekiedy przy obecności rodzica niekiedy na osobności-w zależności od sytuacji. Kolejny element to u starszych dzieci to przeprowadzenie testów psychologicznych-są to różnego rodzaju zadania wymagające umiejętności słownych, motorycznych, twórczych oraz arytmetycznych. Dzięki diagnozy testem psychologicznym można dokładnie uplasować dziecko na tle swojej grupy wiekowej odnośnie różnych funkcji psychicznych. W zależności od przedmiotu badania diagnoza odbywa się przy obecności rodziców bądź dziecko zostaje samo w gabinecie.
3
DOPASOWANIE FORMY TERAPEUTYCZNEJ
Przedostatni element procesu diagnostyczno- terapeutycznego to dopasowanie odpowiedniej formy interwencji formy. Kiedy u dziecka występują pewne trudności, które nie są zaburzeniami wystarczy psychoedukacja rodziców i nauczycieli, czyli zaopatrzenie ich w wiedzę jak wspierać dziecko na co dzień w domu i środowisku szkolnym, żeby ułatwić mu funkcjonowanie. Dodatkowo istnieje możliwość sporządzenia profesjonalnej papierowej opinii z opisem sytuacji i zaleceniami. W sytuacji, gdy psycholog zdiagnozuje zaburzenie wymagana jest terapia mająca na celu nauczyć radzić sobie z emocjami i myślami, które mogą wpływać na ogólne funkcjonowanie dziecka.
4
TERAPIA PSYCHOLOGICZNA
W sytuacji, gdy potrzebna jest terapia psychologiczna ustala się jej częstotliwość oraz miejsce (gabinet bądź miejsce zamieszkania dziecka). Terapia odbywa się w ścisłej współpracy z rodzicami, którzy dostają zalecenia do pracy w domu i często są obecni w trakcie terapii-w zależności od sytuacji. Lekkie nasilenie zaburzeń nie wymaga długoterminowej terapii czasami tylko miesiąca, przy cięższych może trwać kilka lat.